Εις μνήμην του τρισαγάπητου, του άρχοντα Αγάθωνα…|του Νίκου Βολωνάκη
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Είπαμε να κάνουμε το πάρτι στην Ένωση Συντακτών. Στο τρίτο πάτωμα. Εκεί που πριν δυο χρόνια έπαιζαν τα παιδιά του μουσικού σχολείου της Πυλαίας και ο Αγάθωνας τους δίδασκε τα κρυφά μυστικά του ρεμπέτικου.
Τώρα ετοιμάζαμε μια ακόμη εκδήλωση για να τιμηθεί η δημοσιογραφία της πόλης μας. Ετοιμάζαμε έναν κύκλο τραγουδιών με τίτλο Ρεπόρτερς. Αλλά, ατυχήσαμε. Γιατί ο Αγάθωνας μας…πούλησε.
Σήμερα το πρωί φαίνεται είχε άλλο μάθημα να κάνει. Ήταν καλεσμένος στον Παράδεισο. Πρέπει εκεί να ήταν τέλεια οργανωμένο.Στο πατάρι, πρώτος και καλύτερος ο ίδιος, να στρίβει τα τεράστια μουστάκια του. Να ψιθυρίζει λόγια και να διορθώνει τον ρυθμό.Ν απολαμβάνει το ατελείωτο ρεπερτόριο, χωρίς να βλέπει το ρολόι του κι ας ξημέρωσε ήδη η επόμενη μέρα.
Ο Αγάθωνας Ιακωβίδης πέθανε στα 65 του χρόνια, όπως έζησε, σαν πουλάκι στο κλουβάκι του -χωρίς φωνές, τσιρίδες και βογγητά. Ήρεμα στο κρεβάτι του,πλάι στο δάσος του Σέιχ Σου. Εκεί,που βρεθήκαμε κάποιες φορές, για να συντονίσουμε τη διαδρομή μας.
Το δρομολόγιο που ονομάσαμε Ρεμπέτικη ιστορία και που γυρίστηκε στο στούντιο της ΕΡΤ3, με οδηγό τον Πανο Σαββόπουλο και εκτυλίχθηκε σε σαράντα ωριαία επεισόδια. Τι ωραία δουλειά.
Να αφήνεις πίσω σου ένα στίγμα από διαμάντια. Να μιλάς για τα βαθειά νερά του
ρεμπέτικου και ο λόγος σου να εξαγνίζεσαι από έναν ανιδιοτελή,ταλαντούχο και
υπερπλήρη εμπειριών Αγάθωνα. Έναν ερμηνευτή φωνής και μπουζουκιού, άλλης εποχής.
Αυτός που έζησε τα τραγούδια από παιδί, ακούγοντας από το στόμα των γονιών του,
τις νότες της προσφυγιάς της Μικρασίας.
Και τα ακούσματα αυτά μετατράπηκαν γρήγορα σε σύγχρονη επωδό, σε κάτι πρωτοφανές και ανεξήγητο,σε σκυτάλη που γαλούχησε τις επόμενες γενιές.
Μέχρι που πρόσφατα, τα αγκάλιασε η ΟΥΝΕΣΚΟ,ως μνημεία άυλης κληρονομιάς…
Ως λατρεία της παράδοσης και της σοφίας των παππούδων μας.
Ο Αγάθωνας ήταν αυτός που πρωτοστατούσε στις ηρωικές εξερευνήσεις του παρελθόντος και σκάβοντας αργά-αργά με τα δάχτυλα στις χορδές του μπουζουκιού και το μυαλό στα στενά των στίχων, έβγαζε κάθε τόσο νέα ευρήματα για καημούς,για συμφορές,για έργα και ημέρες της φτωχολογιάς,για φυλακές,για λουλούδια αμάραντα, για σκηνές του παρελθόντος
μέχρι την ανάσταση του παρόντος. Γι αυτό και αγαπήθηκε.
Γι αυτό και πέρασε στην ιστορία παίζοντας με μπαγλαμά στη Γιουροβίζιον τη σύγχρονη σύνθεση Αλκοόλ ις φρι,
πριν λίγα χρόνια.
Ο Αγάθωνας ο τρισαγάπητος, ο νηφάλιος, ο δημιουργικός,ο πάντα διαθέσιμος, ο πιο
εξυπηρετικός, ο άνθρωπος που ήξερε και που ερμήνευε με αμίμητο τρόπο την κλασική
βεντάλια του ρεμπέτικου της χώρας. Ο αυθεντικός, ο μοναδικός, ο άρχοντας…
Video:
