Πένθος και γιορτές

Πένθος και γιορτές

Η Μαργαρίτα είναι αρκετά πιεσμένη τον τελευταίο καιρό και κυρίως μετά την απώλεια του πατέρα της... δεν έχει διάθεση και χρησιμοποιεί την καραντίνα ως μια εξαιρετική δικαιολογία για να αποφύγει κάθε επαφή με αυτούς, που ενδιαφέρονται να μάθουν πώς είναι ή να τη δουν από κοντά... δεν είναι ότι δεν εκτιμά το ενδιαφέρον τους αλλά ο πόνος της είναι τόσο δυνατός που επιλέγει να μείνει μόνη και να πενθήσει όπως η ίδια χρειάζεται... τι κι αν έρχονται γιορτές... για αυτήν οι φετινές γιορτές έχουν σκούρο χρώμα, όπως αυτό της καρδιάς της...

Οι γιορτές είναι μια περίοδος που αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων με διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι είναι πολύ χαρούμενοι, άλλοι είναι πολύ αγχωμένοι, άλλοι είναι πολύ θυμωμένοι και άλλοι είναι πολύ θλιμμένοι. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε αυτό που νιώθει κανείς αυτήν την εποχή. Υπάρχει μόνο αυτό που δυσκολεύει τη λειτουργικότητα κάποιου και αυτό που δεν την επηρεάζει σημαντικά.

Τι γίνεται όμως με αυτούς που πενθούν; Είτε πρόκειται για πρόσφατη απώλεια είτε για παλιότερη το πένθος είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει όχι μόνο αυτά που μοιραζόμασταν με τους αγαπημένους μας κατά τη διάρκεια των γιορτών αλλά και αυτά που χαράκτηκαν βαθιά μέσα μας και μας λείπουν. Οποιαδήποτε αναφορά σε παλιότερες γιορτές μπορεί να μας αναστατώσει. Οποιαδήποτε ανάμνηση μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε εύθραυστοι και να μη θέλουμε να γιορτάσουμε, να στολίσουμε, να γελάσουμε.

Τι μπορούμε επομένως να κάνουμε όταν είμαστε σε πένθος:

• να δεχθούμε ότι το να πονάμε είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο ως αντίδραση - δεν πρέπει να νιώθουμε άσχημα για αυτό, ούτε να απολογούμαστε
• να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι χάσαμε όχι μόνο έναν άνθρωπο αλλά και όλα όσα ονειρεύτηκαμε και σχεδιάσαμε μαζί του 
• να μιλήσουμε σε κάποιον που εμπιστευόμαστε - είτε πρόκειται για ειδικό είτε για κάποιον οικείο - για το νεκρό και για το πώς ο θάνατός του έχει επηρεάσει τη ζωή μας
• να μιλήσουμε ανοιχτά για τις ανάγκες μας και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να έχει διαφορετικές ανάγκες μέρα με τη μέρα 
• να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας και να μην απαιτούμε να συνέλθουμε γρήγορα 
• να μη φοβηθούμε να πούμε "όχι" σε οτιδήποτε αναστατώνει την ψυχή μας - να δώσουμε προτεραιότητα στις ανάγκες μας ακόμα κι αν αυτό απογοητεύσει ή εκνευρίσει κάποιους άλλους 
• να ασχοληθούμε με αυτά που μας γεμίζουν και μας κάνουν να νιώθουμε καλά 
• να συνεχίσουμε να τηρούμε κάποιες συνήθειες και έθιμα που είχαμε με αυτόν που πέθανε γιατί έτσι θα νιώσουμε ότι αφενός τιμάμε τη μνήμη του και αφετέρου κρατάμε ακόμα μια σύνδεση μαζί του 
• να μη διστάσουμε να δοκιμάσουμε να περάσουμε αυτές τις μέρες κάνοντας κάτι διαφορετικό και πέρα από τα καθιερωμένα - μπορούμε λοιπόν να καθιερώσουμε καινούργιες συνήθειες που θα αποδείξουν ότι μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας ακόμα κι αν πενθούμε
• να μη φοβηθούμε να γελάσουμε, να χαρούμε, να τραγουδήσουμε αν το νιώσουμε - δεν υπάρχει "νωρίς" ή "αργά" στο πένθος 
• να μην καταπιέσουμε την ανάγκη μας να μιλάμε για τον εκλιπόντα ακόμα και γύρω από το γιορτινό τραπέζι - μην αποφεύγουμε τα συναισθήματά μας και μην κουκουλώνουμε τα γεγονότα μόνο και μόνο για να μη χαλάσουμε τη γιορτινή διάθεση των άλλων 
• να μη φοβηθούμε τις αναμνήσεις μας γιατί είναι ένας πολύτιμος θησαυρός που θα μας συνοδεύει παντοτινά, ακόμα κι όταν οι αναμνήσεις αυτές είναι επώδυνες. Θα είναι ένα δώρο που μοιράστηκαμε με αυτούς που θα έχουν διαρκώς μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας

Να έχουμε κατά νου πως τίποτε δεν είναι υποχρεωτικό στις φετινές γιορτές. Τίποτε δεν είναι υποχρεωτικό σε όλες τις γιορτές. Εμείς και μόνο εμείς θα αποφασίσουμε πώς θέλουμε να τις περάσουμε και πώς θα είμαστε. Κι αν ο πόνος της απώλειας είναι ένα βάσανο να θυμόμαστε πως σύμφωνα με τον Leo Buscaglia ο θάνατος είναι μια πρόκληση που μας λέει να μη χάνουμε χρόνο. Μας λέει να πούμε ο ένας στον άλλον τώρα αμέσως ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Ας είναι λοιπόν αυτή η ουσία των φετινών γιορτών για όλους μας!!!

Νέλη Βυζαντιάδου