Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
 Σίμος Δανιηλίδης:Τιμή και δόξα στους ήρωες του ’21

Σίμος Δανιηλίδης:Τιμή και δόξα στους ήρωες του ’21

Μήνυμα του δημάρχου Σίμου Δανιηλίδη με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου και των 200 χρόνων την έναρξη της Επανάστασης του 1821
από xper
δημοσιεύτηκε25 March, 2021
ΧΩΡΙΣσχόλια
μ

«25 Μαρτίου 1821-25 Μαρτίου 2021.»Ανήμερα της μεγάλης επετείου συμπληρώνονται φέτος 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά του Οθωμανού κατακτητή και τυράννου, από το άναμμα της σπίθας που σηματοδότησε την Εθνική Παλιγγενεσία.

»Συμπληρώνονται φέτος 200 χρόνια από τη θυσία των ανώνυμων και επώνυμων προγόνων μας που παρέδωσαν στις επόμενες και επόμενες γενιές μια χώρα ελεύθερη και ανεξάρτητη, μια Ελλάδα νέα.

»Από τα προεπαναστατικά κινήματα έως την επίσημη έναρξη της Επανάστασης, με τον ξεσηκωμό να απλώνεται σε όλη τη σκλαβωμένη Ελλάδα, αγκαλιάζοντας και τη Μακεδονία με πρωτεργάτες τον Εμμανουήλ Παπά και τον Στάμο Χάψα, το αθάνατο κρασί της Λευτεριάς οδήγησε το Έθνος στη μεγάλη νίκη.

»Δυστυχώς, οι συνθήκες που επιβάλλει η πανδημία του κορωνοϊού Covid-19 δεν μας επιτρέπουν να αποδώσουμε τις προσήκουσες τιμές και με την προσήκουσα λαμπρότητα στους ήρωες της εποχής.

»Αυτό, όμως, δεν μας εμποδίζει να επαναστοχαστούμε τα διδάγματα της ιστορίας, να επανεξετάσουμε την πορεία μας ως έθνους και ως ελεύθερης χώρας στο ιστορικό διηνεκές, και να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας απέναντι στα γεγονότα και τις εξελίξεις. Αυτό, επίσης, δεν μας εμποδίζει ακόμη και σήμερα «να μεθύσουμε από το αθάνατο κρασί του ’21».

κ

»Μπορεί η επανάληψη των μηνυμάτων που αναδύονται από το ζέον -έως και σήμερα- αίμα των θυσιασθέντων ηρώων να φαντάζει ίσως ως μια μονότονη επαναληπτική υποχρέωση των ημερών, και ίσως για πολλούς περιττή. Οι χρονικές συγκυρίες, ωστόσο, είναι αυτές που τα καθιστούν και τα διατηρούν πάντα επίκαιρα, είναι οι σύγχρονες στιγμές που ζούμε ως χώρα, ως κοινωνία, αλλά και ως παγκόσμια κοινότητα, που επιμένουν να διατηρούν τις ιστορικές στιγμές των επαναστατημένων Ελλήνων ως άσβεστο φάρο, ως άλλο φως ανέσπερον…

»Στο διάβα των δυο αιώνων από τον ξεσηκωμό του έθνους, που κινητοποίησε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο οδηγώντας στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και σε μια σειρά πολιτικών άλλων εξελίξεων που έφθασαν ως τη δημιουργία πολλών άλλων εθνικών κρατών, ως χώρα και ως λαός έχουμε βιώσει πολλά. Υπάρχουν πολλά για τα οποία δικαιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι, αλλά και πολλά άλλα που δεν μας επιτρέπουν να αισθανόμαστε παρόμοια υπερηφάνεια.

»Ιδίως σήμερα, που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι εξελίξεων, με τον ‘‘νεοσουλτάνο’’ να προσπαθεί να αναβιώσει την πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία, οφείλουμε ως έθνος και ως λαός να καταδυθούμε στις σελίδες της ιστορίας, να την επαναμελετήσουμε με εξονυχιστική προσοχή και να αντλήσουμε δυνάμεις από τα μηνύματα που αναδεικνύουν τόσο οι ηρωικές πράξεις όσο και οι αρνητικές στιγμές, που δυστυχώς υπήρξαν και τότε.

»Πολλά τέτοια μηνύματα θα μπορούσε να εντοπίσει και να επικαλεστεί ο καθένας από μας. Αξίζει, όμως, να σταθούμε σε δυο που σήμερα θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως ακρογωνιαίους λίθους για τη θεμελίωση μιας ασφαλέστερης πορείας της χώρας μας στο μέλλον.

»Το ένα προέρχεται από τον εθνικό μας ποιητή. ‘‘Το έθνος πρέπει να μάθη να θεωρή Εθνικόν ό,τι είναι Αληθές’’, είπε ο Διονύσιος Σολωμός, απαντώντας στην παρατήρηση φίλου του, ο οποίος -διαβάζοντας έργο του ποιητή, τον «Πόρφυρα»- σχολίασε ότι «το έθνος ήθελε να δεχθεί καλύτερα ένα ποίημα εθνικό»

»Πόσο επίκαιρη, άραγε, είναι σήμερα αυτή η απάντηση του Διονυσίου Σολωμού, και πόση δυναμική περικλείει! Πόσο αναγκαία είναι σήμερα η εμβάθυνσή μας στο μήνυμά της!

»Το δεύτερο προέρχεται από τον σπουδαίο πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη, ο οποίος, 37 χρόνια μετά την έναρξη της Επανάστασης του 1821, απεικόνισε την Ελλάδα να ευγνωμονεί τους πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης για την κατάκτηση της πολυπόθητης Ελευθερίας. ‘‘Η Ελλάς ευγνωμονούσα’’, λοιπόν, αναδυόμενη μέσα από τους αγώνες της τότε πνευματικής τάξης, του Ελληνικού Διαφωτισμού, των οπλαρχηγών και των στρατιωτικών, των πολιτικών δυνάμεων και του κλήρου, αλλά κυρίως των ανώνυμων μαχητών και των ανθρώπων.

»Όλες αυτές οι δυνάμεις, ενωμένες και αφοσιωμένες στον μεγάλο Αγώνα, στη μεγάλη ιδέα, στον μεγάλο στόχο, έφεραν το αποτέλεσμα…

»Έτσι, λοιπόν, ενωμένοι, και έχοντας κατά νου ότι Εθνικόν είναι ό,τι είναι Αληθές, μπορούμε να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία…

»Τιμή και δόξα στους ήρωες του ’21».