Η ελπίδα

Η ελπίδα

Ο Δημήτρης προσπαθεί να είναι αισιόδοξος και να μη χάνει την ελπίδα του όπως λέει χαρακτηριστικά. Θέλει να πιστεύει πως θα έρθουν σύντομα καλύτερες μέρες και πως όλα όσα προηγήθηκαν θα ξεχαστούν σαν ένα κακό όνειρο. Ελπίζει ότι θα επανέλθει στη δουλειά του χωρίς μεγάλη δυσκολία... ελπίζει ότι δεν θα ακολουθήσει ένα δεύτερο κύμα ιού που θα παραλύσει και πάλι τη ζωή του όπως τη ζωή όλων μας... ελπίζει ότι θα τα βρει με τη γυναίκα του μετά τις εντάσεις που πέρασαν οι δυο τους τις τελευταίες εβδομάδες... ελπίζει ότι τα οικονομικά του θα πάνε καλύτερα... ελπίζει ότι θα χάσει τα κιλά που έβαλε τον τελευταίο καιρό... ελπίζει... ελπίζει... ελπίζει...

Η ζωή, σύμφωνα με τον Duc de Levis, μοιράζεται ανάμεσα στο φόβο και την ελπίδα καθώς η ηδονή και ο πόνος καταλαμβάνουν μόνο μερικές στιγμές. Πόσο σημαντική είναι αλήθεια η ελπίδα στη ζωή μας; Τι ρόλο έχει και πώς μας κινητοποιεί για αλλαγή; Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως η ελπίδα δεν είναι τίποτε άλλο από μια σκέψη ότι θα ζήσουμε σύντομα κάτι καλό και μάλιστα κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε στο εδώ και τώρα. Η ελπίδα δηλαδή αναφέρεται σε κάτι πιο θετικό από αυτό που ισχύει στο παρόν και μας βοηθά να προσανατολιστούμε σε νέους στόχους.

Για πολλούς η ζωή χωρίς ελπίδα είναι ένας χαμένος αγώνας. Μόνο με την παρουσία της καταφέρνουμε να ξεπερνούμε δυσκολίες, να αντιμετωπίζουμε προβλήματα, να αφήνουμε πίσω αγωνίες, να αναρρώνουμε από ασθένειες και να ξαναβρίσκουμε το χαμένο χαμόγελο. Δεν πρόκειται για μια μαγική και παντοδύναμη σκέψη ούτε για μια επιφανειακή θετική στάση ζωής. Είναι η συνειδητή επιλογή να επικεντρωθούμε στο θετικό σενάριο ακόμα κι αν υπάρχουν δυσκολίες και ενδείξεις που μας αποθαρρύνουν.

Ελπίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό; Σύμφωνα με τον Hutchnecker υπάρχουν δύο διαφορετικοί τύποι ελπίδας:

1) η ενεργητική ελπίδα - πρόκειται για την εσωτερική ενέργεια που μας κινητοποιεί σε δράση. Όταν ελπίζουμε ενεργητικά κινούμαστε προς ένα συγκεκριμένο στόχο και εμπιστευόμαστε τις ικανότητές μας. Για παράδειγμα όταν νοσούμε χρειάζεται να ελπίζουμε γιατί μόνο τότε καταβάλλουμε προσπάθειες για να γίνουμε καλά. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί πως η ενεργητική ελπίδα σε συνδυασμό με την επιθυμία για ζωή επηρεάζουν σημαντικά την πορεία οποιασδήποτε ασθένειας.

2) η παθητική ελπίδα - πρόκειται για την ανάγκη μας να πιστέψουμε σε ένα "θαύμα" που θα μας σώσει και θα μας ανακουφίσει. Με άλλα λόγια ονειρευόμαστε ότι θα περάσουν οι δυσκολίες μας και θα έρθουν καλύτερες μέρες αλλά όλο αυτό θα γίνει δια μαγείας. Όταν ελπίζουμε παθητικά αποφεύγουμε την ανάληψη πρωτοβουλιών και απέχουμε από τη δράση. Ζούμε περισσότερο σε ένα φανταστικό και φαντασιωτικό κόσμο παρά στον πραγματικό.

Κι αν τελικά η ελπίδα είναι, όπως την περιγράφει η Mignon McLaughlin, η αίσθηση που έχουμε πως η αίσθηση που έχουμε δεν είναι μόνιμη, τότε έχει ιδιαίτερη αξία να παραμείνουμε με αυτήν προσπαθώντας να μεγιστοποιήσουμε τα κέρδη της και να απολαύσουμε τους καρπούς της.

Νέλη Βυζαντιάδου