Γιατί δυσκολευόμαστε να δεχθούμε έναν έπαινο;

Γιατί δυσκολευόμαστε να δεχθούμε έναν έπαινο;

Ο Άρης δυσκολεύεται πολύ όταν ακούει ένα θετικό σχόλιο για τον ίδιο... νιώθει πολύ αμήχανα και προσπαθεί να αλλάξει συζήτηση... αποφεύγει να απαντήσει και μειώνει την αξία τόσο του ίδιου όσο και του επαίνου που δέχθηκε... αν κάποιος τον συγχαρεί για κάτι, εκείνος σπεύδει να τονίσει τα λάθη που έκανε... αν κάποιος επαινέσει τη δουλειά του, εκείνος αποδίδει τα εύσημα σε εξωτερικές μεταβλητές...

Τι γίνεται αλήθεια όταν ακούμε έναν έπαινο; Γιατί αντιδρούμε τόσο απότομα και δεν επιτρέπουμε σε αυτό το θετικό καθρέφτισμα να μπει μέσα μας; ΤΙ μας αναστατώνει; Τι συμβαίνει μέσα μας; Αν και όλοι χρειαζόμαστε την αποδοχή των άλλων σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, φαίνεται να μην είμαστε όλοι ικανοί να διαχειριστούμε μία θετική ανατροφοδότηση. Ας δούμε μαζί τους πιο συνηθισμένους τρόπους με τους οποίους αντιδρούμε σε ένα θετικό σχόλιο:

• αρνούμαστε να δεχθούμε αυτό που μας λέει ο άλλος (π.χ. "αποκλείεται να το λες αυτό για μένα")
• αμφισβητούμε την αλήθεια σε αυτό που μας λέει ο άλλος (π.χ. "είσαι σίγουρος ότι μιλάς για μένα;")
• αλλάζουμε θέμα για να μη χρειαστεί να συνεχίσουμε να ακούμε αυτό που μας αγχώνει (π.χ. "ας μη μιλάμε άλλο για μένα")
• αντιπαραθέτουμε ένα μειονέκτημα μας στο πλεονέκτημα που ο άλλος τονίζει (π.χ. "σου αρέσουν τα ρούχα μου; Μα δεν βλέπεις ότι πήρα κιλά;")
• ερμηνεύουμε την επιτυχία μας μέσα από παράγοντες που είναι έξω από εμάς, όπως η τύχη ή κάποιος άλλος που συνέβαλε στην επιτυχία (π.χ. "αν δεν ήταν οι συνεργάτες μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτε")
• επιστρέφουμε το θετικό σχόλιο που δεχθήκαμε, κάνοντας ένα θετικότερο σχόλιο στον άλλον (π.χ. "μιλάς εσύ που είσαι πολύ πιο όμορφη από μένα;")
• υποτιμούμε αυτό που ο άλλος παρουσιάζει ως θετικό ελαχιστοποιώντας την αξία του (π.χ. "σου αρέσει το πουκάμισό μου; Σιγά, το πήρα στις εκπτώσεις σε πολύ χαμηλή τιμή")

Γιατί δυσκολευόμαστε όμως να δεχθούμε έναν έπαινο;

• έχουμε μάθει από παιδιά να είμαστε σεμνοί και ταπεινοί - ένας ταπεινός άνθρωπος δεν χρειάζεται κολακείες
• φοβόμαστε μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα και καβαλήσουμε το καλάμι πιστεύουμε ότι ο άλλος υπερβάλλει και δεν λέει όλη την αλήθεια
• υποψιαζόμαστε πως ο άλλος μας επαινεί για να κερδίσει κάτι
• δεν πιστεύουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας (χαμηλή αυτοπεποίθηση) οπότε μας φαίνεται ξένο το να πιστεύει κάποιος άλλος σε εμάς
• δεν εμπιστευόμαστε εύκολα την εικόνα που έχει κάποιος άλλος για εμάς και η οποία εικόνα είναι διαφορετική από την εικόνα που έχουμε οι ίδιοι για εμάς ή από εκείνη που έχουν οι σημαντικοί άλλοι για εμάς

Είναι καλό να θυμόμαστε ότι κάθε φορά που αρνούμαστε ένα θετικό σχόλιο, προσβάλλουμε αυτόν που το κάνει και αποδεικνύουμε εμπράκτως ότι δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας. Κι ίσως τελικά ο François VI, duc de La Rochefoucauld, είχε δίκιο όταν δήλωνε πως η άρνηση των επαίνων είναι επιθυμία να μας επαινέσουν διπλά.

Νέλη Βυζαντιάδου