Πότε η τελειομανία γίνεται πρόβλημα;

Πότε η τελειομανία γίνεται πρόβλημα;

Ως τελειομανία ορίζουμε την τάση του ανθρώπου να θέτει υψηλούς, μη ρεαλιστικούς στόχους στη ζωή του και να μην ηρεμεί αν δεν τους κατακτήσει. Η κατάκτηση αυτών των στόχων αποδεικνύεται ανέφικτη καθώς ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες του ατόμου, το οποίο μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο νέας στοχοθέτησης με αποτέλεσμα να του γίνεται εμμονή η επίτευξη του νέου στόχου προκειμένου να νιώσει ότι αξίζει και ότι είναι ικανός.

Ως βάση της τελειομανίας θεωρούμε ένα πρώιμο ψυχικό πλήγμα στον ψυχισμό του παιδιού, που συνέβη πιθανότατα μέσα από μια απορριπτική / επικριτική στάση ενός γονιού απέναντί του και που το παιδί, ως ενήλικας πλέον, πασχίζει να ξεπεράσει την οδύνη αυτής της απόρριψης με το να αποδείξει στον εαυτό του και στους άλλους ότι είναι ο καλύτερος, ο πρώτος, ο άριστος. Όταν κάποιος αναλώνεται στο πώς να αγγίξει τους μη ρεαλιστικούς στόχους, συγκρίνεται διαρκώς με το ιδεώδες Εγώ (πώς πιστεύει ότι θα έπρεπε να είναι και πώς θα ήθελε να είναι) και νιώθει αρνητικά για τον εαυτό του.

Πότε λοιπόν η τελειομανία σου γίνεται πρόβλημα και λειτουργεί εις βάρος σου;

• Όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι διαρκώς επικριτικός και αυστηρός με τους άλλους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διαταράσσονται οι σχέσεις σας και να αφήνεις μια εικόνα εξαιρετικά δυσάρεστη 
• Όταν δε φτάνεις ποτέ στο αποτέλεσμα, που θέλεις και χάνεις σταδιακά τη διάθεσή σου για να συνεχίσεις τις προσπάθειες 
• Όταν αναβάλλεις αυτό, που έχεις ως στόχο, από φόβο μήπως δεν είναι όσο καλό θα ήθελες να είναι 
• Όταν σκέφτεσαι με σκέψεις τύπου ‘άσπρο – μαύρο’ ή ‘όλα ή τίποτε’ και αυτό σε καθιστά ιδιαιτέρως άκαμπτο και απόλυτο στη συμπεριφορά σου 
• Όταν τα παίρνεις όλα πολύ προσωπικά και δυσκολεύεσαι να δεχθείς τη γνώμη του άλλου γιατί δεν έχεις την κατάλληλη και απαιτούμενη ψυχική αντοχή, που θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς μία αρνητική ή δύσκολη ανατροφοδότηση του άλλου 
• Όταν αδυνατείς να απολαύσεις το αποτέλεσμα μιας προσπάθειάς σου επειδή επικεντρώνεσαι σε αυτό, που λείπει ή που θα μπορούσες να είχες κάνει αντί να ανταμείψεις τον εαυτό σου με ενίσχυση και αναγνώριση των προσπαθειών σου και των επιτευγμάτων σου 
• Όταν θέτεις στόχους και κάνεις ενέργειες για να τους κατακτήσεις προκειμένου να αποδείξεις στον εαυτό σου ή στους άλλους ότι τα κατάφερες 
• Όταν κολλάς σε λεπτομέρειες και θέλεις να είναι όλα στην εντέλεια με αποτέλεσμα να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου ευελιξία και κυρίως τη δυνατότητα του λάθους 
• Όταν πιστεύεις ότι δε θα έπρεπε να κάνεις λάθος και πως το να κάνεις ένα λάθος σε μετατρέπει αυτομάτως σε κακό ή αποτυχημένο άνθρωπο στα μάτια των άλλων 
• Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να χρησιμοποιεί πολύ συχνά τη λέξη ‘πρέπει’ ή ‘θα έπρεπε’ 
• Όταν αρνείσαι στον εαυτό σου την προοπτική μιας βοήθειας γιατί πιστεύεις ότι θα έπρεπε εσύ και μόνο εσύ να τα βγάζεις πέρα με οτιδήποτε αντιμετωπίζεις
• Όταν βλέπεις πως δεν είσαι αυθόρμητος και πως κάνεις ότι κάνεις με μοναδικό στόχο να αρέσεις και να πετύχεις

Να θυμάσαι πάντα πως στο πλαίσιο της τελειομανίας μοναδικός εχθρός είναι ο ίδιος ο εαυτός σου και ο αγώνας, που καλείσαι να δώσεις, είναι ένας αγώνας αναμέτρησης με τις πεποιθήσεις σου και τις προθέσεις σου.

Νέλη Βυζαντιάδου