Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς

Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς

Ο Άρης και η Ελπίδα δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι η κόρη τους μετακόμισε σε άλλη πόλη αφήνοντας τους πίσω σε ένα σπίτι που δείχνει πλέον άδειο. Οι δυο τους δεν ξέρουν τι να κάνουν χωρίς εκείνη και αναπολούν τις μέρες που ήταν οι τρεις τους και μοιραζόντουσαν όμορφες στιγμές. Νιώθουν θλίψη και φοβούνται πως δεν θα ξεπεράσουν ποτέ αυτήν την αίσθηση μοναξιάς μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται και φεύγουν από το σπίτι αφήνοντας πίσω τους γονείς τους δίνουν την ευκαιρία στο γονεϊκό ζευγάρι να μείνει ξανά μόνο του και να θυμηθεί τις πρώτες εποχές της σχέσης του. Οι γονείς όμως δεν βιώνουν αυτή τη φάση με ευχαρίστηση και ευκολία καθώς νιώθουν έντονα συναισθήματα θλίψης, απώλειας, απελπισίας και μοναξιάς. Δεν είναι καθόλου εύκολο να μένουν ξαφνικά μόνοι τους και να χρειάζεται να προσαρμοστούν ξανά σε μια ζωή χωρίς αυτά που τους ένωναν σαν οικογένεια.

Τώρα πια καλούνται να επαναφέρουν το ρόλο του συντρόφου που πιθανότατα είχαν ξεχάσει ή βάλει στην άκρη για να αφοσιωθούν στο ρόλο του γονιού. Το σπίτι τους δεν είναι όπως ήταν με όλη την οικογένεια και φαντάζει άδειο στα μάτια και των δυο ή τουλάχιστον του ενός από τους δύο. Όλο αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως σύνδρομο της άδειας φωλιάς και επηρεάζει την ποιότητα της σχέσης των γονιών μεταξύ τους.

Η απομάκρυνση του παιδιού από το σπίτι και η παραμονή των γονιών σε αυτό φέρνει νέες ανακατατάξεις στη δομή της οικογένειας και στις σχέσεις των μελών της. Τα ενήλικα πλέον παιδιά γίνονται πιο ανεξάρτητα και ακολουθούν τα δικά τους πλάνα ζωής ενώ οι γονείς χάνουν την ευκαιρία να ελέγχουν ή να παρεμβαίνουν στη ζωή των παιδιών τους με συνέπεια να ανησυχούν υπερβολικά για το πώς αυτά θα τα καταφέρουν μόνα τους ή να φοβούνται πως θα αποξενωθούν συναισθηματικά και θα χάσουν την κοντινή σχέση που είχαν όσο ζούσαν όλοι μαζί.

Τι νιώθουν όμως οι γονείς κατά τη διάρκεια αυτού του συνδρόμου; Από τη μια αισθάνονται χαρά και ανακούφιση που επιτέλους τα παιδιά τους άνοιξαν τα φτερά τους και πέταξαν μακριά τους ενώ από την άλλη νιώθουν ματαιωμένοι βλέποντας το ρόλο τους ως γονείς να αδρανεί και να αποδυναμώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να μιλήσουν για όλα αυτά που αισθάνονται είτε μεταξύ τους είτε σε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας που θα τους βοηθήσει να διαχειριστούν καλύτερα αυτήν τη μεταβατική περίοδο.

Τέλος αυτή η περίοδος είναι ιδανική για να έρθουν ξανά κοντά οι δύο σύντροφοι και να επικεντρωθούν στις ανάγκες τους που είχαν μείνει ανικανοποίητες τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα πια το ζευγάρι μπορεί να περάσει περισσότερο κοινό ελεύθερο χρόνο, να ξεκινήσει ένα χόμπυ, να κάνει ταξίδια, να δει φίλους, να ασχοληθεί με όσα δεν πρόλαβε να ασχοληθεί όσο ήταν απασχολημένο με το μεγάλωμα του παιδιού και φυσικά να αναθερμάνει τη σχέση του.

Νέλη Βυζαντιάδου