Αν είχα κάνει κάτι άλλο

Αν είχα κάνει κάτι άλλο

O Aργύρης αναρωτιέται διαρκώς τι θα μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικά για να αποτρέψει το χωρισμό του από τη Βάσω... αν της είχε μιλήσει καλύτερα στον τελευταίο τσακωμό τους... αν είχε κάνει πίσω... αν της είχε πει πόσο πολύ νοιαζόταν για αυτήν... αν δεν ήταν τόσο εγωιστής... αν είχε καταλάβει ότι εκείνη επρόκειτο να τον αφήσει... αν...αν...αν... όλα αυτά τα "αν" του τρώνε την ψυχή και τον βυθίζουν σε σκοτάδια από τα οποία θα αργήσει πολύ να βγει...

Γιατί δεν κάνουμε κάτι για να προλάβουμε μια κατάσταση αλλά την αφήνουμε να εξελιχθεί και μετά μετανιώνουμε βασανίζοντας τον εαυτό μας με χιλιάδες "αν";

Η αλήθεια είναι πως δεν αναρωτιόμαστε πάντα για αυτά, που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει καλύτερα ή διαφορετικά, επειδή αγνοήσαμε τις αρχικές ενδείξεις. Το ‘αν’ μας απασχολεί στην προσπάθεια μας να εξηγήσουμε κάτι επώδυνο ή δύσκολο, που συνέβη ξαφνικά και μας επηρέασε αρνητικά. Επιχειρώντας να απαντήσουμε στα αμέτρητα ‘γιατί’ κάνουμε υποθέσεις και οι υποθέσεις αυτές εξυπηρετούν τις εξής ανάγκες:

• να πάρουμε ξανά τον έλεγχο στα χέρια μας
• να ξέρουμε τι να αποφύγουμε επόμενη φορά ώστε να μη βιώσουμε παρόμοιες καταστάσεις
• να εντάξουμε το γεγονός, που συνέβη ξαφνικά, στο αντιληπτικό μας σύστημα

Το να υπάρχουν μπροστά μας οι ενδείξεις και τα προειδοποιητικά σημάδια αλλά εμείς να τα αγνοούμε είναι πέρα για πέρα ανθρώπινο. Κάποιες φορές τα βλέπουν οι άλλοι και προσπαθούν, με τον τρόπο τους, να τα δείξουν και σε εμάς και να μας ευαισθητοποιήσουν έτσι ώστε να κάνουμε κάτι. Κάποιες άλλες φορές υποψιαζόμαστε κι εμείς οι ίδιοι για την ύπαρξή τους ή βλέπουμε αχνά τις ενδείξεις και αμέσως μετά επιλέγουμε να δικαιολογήσουμε αυτό, που βλέπουμε. Άλλες πάλι φορές βλέπουμε τα σημάδια αλλά υποτιμούμε τη σημασία τους και υπερτιμούμε τη δική μας ικανότητα να τα διαχειριστούμε αν φέρουν κάτι αρνητικό στη ζωή μας.

Ως προς τα απρόοπτα στη ζωή μας υπάρχουν πολλά και διαφορετικά απρόοπτα, που συμβαίνουν. Ευχάριστα, δυσάρεστα, επώδυνα, μερικώς αναμενόμενα και προβλέψιμα, παντελώς απρόβλεπτα. Τα απρόοπτα φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή μας, διαταράσσουν εσωτερικές και εξωτερικές ισορροπίες και δοκιμάζουν σίγουρα τις ψυχικές αντοχές μας.

Το να είναι κανείς δημιουργικός και αισιόδοξος είναι γνωστικός θησαυρός, που αποδεικνύεται πολύτιμος ως προς το πώς θα τοποθετηθεί απέναντι σε κάτι απρόοπτο. Το να διαθέτει εναλλακτικές, να μπορεί να προσαρμόζεται, να έχει ένα υποστηρικτικό σύστημα και να μη διστάζει να αναζητήσει βοήθεια είναι απαραίτητα στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει μία ανατροπή.

Το να πιστεύει ότι δε θα συμβεί τελικά το απρόοπτο είναι απόρροια μιας παντοδύναμης σκέψης, που ενδυναμώνει το άτομο με όλες εκείνες τις δεξιότητες και ικανότητες προκειμένου να εκμηδενίσει κινδύνους και να ξεπεράσει εμπόδια.

Το ερώτημα, όμως, είναι αν τελικά αυτός, που ισχυρίζεται ότι δε θα του συμβεί κανένα απρόοπτο ή κι αν του συμβεί θα είναι σε θέση να το διαχειριστεί, είναι εκείνος, που διαπιστώνει την ψυχική ευθραυστότητά του απέναντι στις ανατροπές και δυσκολεύεται να προχωρήσει μετά από μία μεγάλη και ανεπιθύμητη αλλαγή στο σκηνικό της ζωής του.

Νέλη Βυζαντιάδου