Ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2080 θα είναι 3,5 εκατομμύρια
Ούτε ένας πόλεμος, ούτε ένας λοιμός, ούτε μία μεγάλη φυσική καταστροφή δεν θα μπορούσε να επιφέρει στη χώρα μας μεγαλύτερη καταστροφή από αυτή της υπογεννητικότητας.
Ένα πρόβλημα που εν πολλοίς επηρεάζεται από την παρατεταμένη και εντεινόμενη οικονομική κρίση, ωστόσο έχει τις ρίζες του σε παλαιότερες περιόδους, όπου η οικονομική κρίση δεν ήταν ο βασικός λόγος.
Η αλλαγή του τρόπου ζωής και η έκπτωση του αξιακού συστήματος, αντιγράφοντας πρότυπα μη συμβατά με την ελληνική ταυτότητα οδήγησαν την ελληνική κοινωνία σε μαρασμό.
Μία μεγάλη πληγή, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, είναι οι αμβλώσεις.
Σε μία πραγματική αλλοίωση των νοημάτων της ελευθερίας, η άμβλωση έφτασε να θεωρείται ως δικαίωμα.
Οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών κατάφεραν να ταυτίσουν την ελευθερία και την ισότητα του γυναικείου φύλου με την νομιμοποίηση μίας ιδιαίτερα ειδεχθούς δολοφονίας, αυτή της παιδοκτονίας.
Τί κι αν μία τέτοια λογική έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τους δύο πυλώνες των αξιών της σύγχρονης κοινωνίας, που είναι ο ανθρωπισμός και ο Χριστιανισμός,
η άμβλωση παραμένει δικαίωμα, ερχόμενη ακόμη και σε αντίθεση με την ίδια την ιατρική ηθική και δεοντολογία.
Για κάποιον περίεργο λόγο το ζήτημα πλέον έχει κλείσει και έχουν μείνει λίγοι που ευθύς χαρακτηρίζονται γραφικοί, συντηρητικοί και λαϊκιστές επειδή τολμούν να επαναφέρουν το ζήτημα στην ατζέντα.
Στη χώρα μας σημειώνονται 250.000 αμβλώσεις ετησίως, την ίδια ώρα που οι γεννήσεις δεν ξεπερνούν τις 120.000.
Παρά τη δυνατότητα – μέσω της ενημέρωσης και της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης – να προληφθούν οι ανεπιθύμητες γεννήσεις, το πρόβλημα παραμένει, ενώ την ίδια ώρα χιλιάδες ζευγάρια με προβλήματα υπογονιμότητας παραμένουν σε λίστες αναμονής, που αναμένεται να μικρύνουν με το τελευταίο σχέδιο νόμου του αρμόδιου υπουργείου.
Από το 2001 η χώρα μας με την αναθεώρηση του Συντάγματος (άρθρο 21 παράγραφος 5) επιβάλλει την υιοθέτηση δραστικών λύσεων για το δημογραφικό, όμως καμία κυβέρνηση δεν υιοθέτησε ένα ισχυρό και αποτελεσματικό πλαίσιο ενίσχυσης της ελληνικής οικογένειας. Αντιθέτως, υπακούοντας τυφλά στις επιβολές των ξένων δανειστών, καθιστούν τη χώρα όλο και πιο αφιλόξενη για τις οικογένειες και τους νέους. Στις μειωμένες γεννήσεις πρέπει να προστεθούν και οι χιλιάδες νέοι που εγκαταλείπουν μαζικά κάθε χρόνο τη χώρα μας.
Κανένας πολιτικός δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους πολίτες και να τους ζητήσει να κάνουν παιδιά.
Εξάλλου, οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να παντρευτούν και ζουν με τους γονείς τους.
Αν εξαιρέσουμε θεσμούς όπως η Εκκλησία και οι εθελοντικές οργανώσεις που προστατεύουν την οικογένεια, το κράτος κάνει όλο και τοξικότερη την κατάσταση για τους Έλληνες.
Ωστόσο μία γενναία στροφή του πολιτικού συστήματος που θα στηρίζεται στην επιστροφή του εθνικού πλούτου στο λαό, μπορεί να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στους Έλληνες, που σήμερα παρουσιάζουν αναλογία 1,3 παιδιά ανά γυναίκα απέχοντας μακράν από το 2,1 που είναι το ελάχιστο, σύμφωνα με τη διεθνή στατιστική, ώστε να παραμείνει σταθερός ένας πληθυσμός.
Το κράτος οφείλει άμεσα να θεσπίσει επιδόματα, ελαφρύνσεις και κίνητρα που θα ενισχύσουν την ελληνική οικογένεια. Βέβαια για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να σημειωθεί ανυπακοή στα μέτρα που επέβαλαν οι ξένοι δανειστές, ενώ στα κράτη τους λαμβάνουν μέτρα στήριξης της οικογένειας.
Εξάλλου δεν φταίνε τα επιδόματα τέκνων, ούτε οι ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες για τη διαπλοκή και τη σήψη που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή.
Το σημερινό επίδομα τέκνων που δεν ξεπερνά τις μερικές δεκάδες ευρώ ανά μήνα αποτελεί εμπαιγμό κι όχι ουσιαστικό μέτρο.
Είναι προφανές πως τα 3,5 εκατομμύρια Ελλήνων που προβλέπει η Eurostat για το 2080 είναι η ταφόπλακα του Ελληνισμού.
Χρειάζεται πολιτικό ανάστημα που εκλείπει από το σημερινό πολιτικό στερέωμα.
