Νάνσυ Ζαμπέτογλου|από τη Θεσσαλονίκη και τον ΑΝΤ1, στην Αθήνα και τα περιοδικά του Κωστόπουλου
Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου αποκαλύπτει στον γΓρηγόρη Αρναούτογλου το πώς βρέθηκε από τη Θεσσαλονίκη όπου εργαζόταν ως δημοσιογράφος για τον ΑΝΤ1, στην Αθήνα και τα περιοδικά του Πέτρου Κωστόπουλου, με τη βοήθεια μάλιστα του πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό!
Οι δύο συνάδελφοι, φίλοι και κουμπάροι, μιλούν για τη γνωριμία τους, την πολυετή συνεργασία τους στην τηλεόραση και τα περιοδικά, ενώ αποκαλύπτουν το παρασκήνιο της αγοράς του περιοδικού «Down Town» σε πλειστηριασμό.
Η Νάνσυ είχε όνειρο από μικρή να γίνει δημοσιογράφος καικατέβηκε στην Αθήνα για να δουλέψει στα περιοδικά του Πέτρου Κωστόπουλου. «Αυτό ήταν το μεγαλύτερό μου όνειρο. Να τον γνωρίσω και να δουλέψω μαζί του. Ήθελα να είμαι κομμάτι όλου αυτό, μου άρεσε το ρεπορτάζ, έχω πάει και στον πόλεμο, αλλά με τραβούσε το γράψιμο. Όμως δεν ήθελα να χτυπήσω εγώ την πόρτα, ήθελα να με φωνάξουν. Αν χτύπαγα εγώ την πόρτα ήξερα ότι θα ήμουν εκείνη που παρακαλάει», είπε χαρακτηριστικά και εξιστόρησε με ποιόν τρόπο έφτασε τον στόχο της:
«Τότε ήταν της μόδας ο Αλβέρτος του Μονακό. Αυτός είναι ο άνθρωπος που του χρωστάω ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας μου. Τον έψαχναν όλοι κι εγώ είχα μια πληροφορία ότι είναι στη Χαλκιδική. Τότε που δεν υπήρχαν και τα κινητά να γκουγκλάρεις ποιος ήταν, ήξερα και δεν ήξερα πώς ήταν. Όποιος ήταν φαλακρός με γυαλιά έλεγα είναι ο Αλβέρτος. Ήταν στο Πόρτο Καράς, πήγα, έψαξα και ήξερα ότι αν του έκανα τη συνέντευξη ήταν το εισιτήριό μου. Θα την έδινα στο Down Town και θα μου έλεγαν έλα να δουλέψεις για εμάς. Πήγα με το συνεργείο του ΑΝΤ1, βρήκα μια κοπέλα, τη ρώτησα αν είναι στην ομάδα του Αλβέρτου και της λέω είμαι αυτή και της εξήγησα ότι αν του πει να κατέβει έστω και για 5 λεπτά θα μου αλλάξει τη ζωή. Του το είπε και κατέβηκε. Το πίστευα και το εννοούσα αυτό που έλεγα».
Ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος, με αφορμή τα λόγια της συναδέλφου και φίλης του αποκρίθηκε: «Αυτό το βλέπεις σε παλαιότερη γενιά δημοσιογράφων, όχι στα νέα παιδιά. Σπάνια θα μου πουν μια ωραία ιδέα, όλοι περιμένουν από εμένα να τους πω τι θα γράψουν. Με ρωτάνε μέχρι και πώς θα έρθουν στο γραφείο. Αυτό που έκανε η Νάνσυ έδειξε μια επιμονή».
